Οι κουτάλες της γιαγιάς μου

Καλησπέρα και Χρόνια πολλά!
Καλή σαρακοστή!
Καθαρή Δευτέρα σήμερα και ελπίζω να περάσατε όμορφα ότι και αν κάνατε...
Και μιας και ο καιρός ,όπως ήταν βροχερός... προσφερόταν για δημιουργίες...ετοίμασα ένα κάδρο με μεγάλη συναισθηματική αξία!
Να σας εξηγήσω...
Καιρό πριν, καθώς ψαχούλευα στην αποθήκη, έπεσα πάνω σε αυτές τις σκουριασμένες κουτάλες,

οι οποίες βρίσκοταν μέσα σε μια κούτα...έτοιμες για πέταμα!
Αφού τις "έσωσα" από τα σκουπίδια...ρώτησα τη μαμά μου πώς βρέθηκαν εκεί(???)
Μάλλον είχαν μπερδευτεί κατά λάθος με άλλα πράγματα αφού όπως έμαθα τελικά ήταν οι κουτάλες της γιαγιάς μου, της αγαπημένης μου γιαγιούλας που πια δε βρίσκεται στη ζωή.
Και τότε,ναι!Τις θυμήθηκα!
...Ήταν εκείνες οι κουτάλες που πολλά χρόνια πριν κρεμόταν στην κουζίνα της από τους γάτζους ενός ραφιού που πάνω του ακουμπούσε τα βαζάκια με τα μπαχαρικά της.Πόσα χρόνια πίσω με πήγε αυτή εικόνα και πόσες άλλες εικόνες ξεπήδησαν συνειρμικά στο μυαλό μου!
  Αποφάσισα λοιπόν, αυτές τις κουτάλες να τις αξιοποίησω σε ένα καδράκι-ενθύμιο που θα το δωρίσω στη μαμά μου, να διακοσμήσει την κουζίνα της και να της θυμίζει για πάντα την δική της μανούλα.
  Αφού παλαίωσα ένα ξύλο και το έβαψα σε χρώματα που να ταιριάζουν στην κουζίνα, "περιποιήθηκα" και τις κουτάλες ώστε να αποκτήσουν λίγη από την παλιά τους λάμψη αλλά και ταυτόχρονα να θυμίζουν τον παλιό καλό καιρό από όπου προέρχονται...

Τις κρέμασα στο ξύλο και το κάδρο μου ήταν πλέον έτοιμο!

Και αφού ήταν έτοιμο...Αποφασίσαμε κόντρα στον άσχημο καιρό να αξιοποιήσουμε την ημέρα και να πάμε τη βολτούλα μας.
Φυσικά μόλις ο καιρός το επέτρεψε...ξεμυτίσαμε για το καθιερωμένο πέταγμα του χαρταετού!

Αν και τον πιο όμορφο χαρταετό τον έχω να διακοσμεί το σαλόνι μου...είναι αυτός που έφτιαξε ο μικρός γιος μου(μαζί με τις δασκάλες του εννοείται) στον παιδικό σταθμό!

Καλή εβδομάδα σας εύχομαι!